ЧАСТЬ II
Продолжаем публиковать истории, которые прислали наши студенты-первокурсники.
Алла Рубан, 17 лет: Скончыўшы школу ў горадзе Полацку, я павінна была зрабіць самы адказны ў сваім жыцці крок – выбраць прафесію. Прафесія – гэта свядома абранае рэчышча, у якое ты будзеш укладваць шмат сіл і часу.
Ёсць цікавае выказванне: «Знайдзі тое, што табе падабаецца рабіць, і ўсё жыццё не працуй». З яго вынікае, што праца, прафесія і пакліканне павінны быць адным і тым жа, у адваротным выпадку, ні адна з іх не будзе прыносіць ні радасці, ні матэрыяльнага дастатку.
Я ўжо зрабіла свой выбар. Пра Акадэмію кіравання я чула нямала і ўжо ведала. Аднойчы, яшчэ ў 10 класе выпадкова ўбачыла запіс у сацыяльнай сетцы Акадэміі. Гаварылася, што аб’яўляецца конкурс «Стань студентом Академии управления на один день». І я вырашыла, што гэта мой шанец паспрабаваць і вырашыць, ці хачу я вучыцца тут.
Пабываўшы адзін дзень разам са студэнтамі, я зразумела, што ўтульнасць, цяпло і прыязнасць гэтых сцен прыцягваюць мяне. На наступны год я таксама паўдзельнічала ў конурсе і правяла яшчэ адзін дзень у гэтай навучальнай ўстанове. Але гэта было ўжо для поўнай упэўненасці ў сваім выбары. Абраную мной прафесію я лічу важнай і актуальнай у сучасным свеце, таму што яна прынясе карысць для далейшага развіцця нашай краіны.
Зараз я сапраўды магу сказаць, што я студэнтка Акадэміі кіравання пры Прэзідэнце Рэспублікі Беларусь. І я ганаруся сваім выбарам, бо вучыцца тут будзе не толькі цікава, але і прэстыжна.
Аднак недастаткова толькі знайсці сваю дарогу ў жыцці. Дзеля дасягнення сваёй мэты неабходна яшчэ вучыцца, атрымліваць шмат ведаў, працаваць. Калі спатрэбіцца, менш пагуляць, у чымсьці сабе адмовіць. Разам з тым, кім бы я ні марыла стаць, у першую чаргу я павінна стаць чалавекам з вялікай літары, асобай, якая выклікае павагу ў акружаючых, сяброўкай, якая заўсёды прыйдзе на дапамогу ў цяжкую хвіліну, дачкой, якая ніколі не забудзе сваіх бацькоў, патрыётам, які аддасць, калі трэба, сваё жыццё за Радзіму, добрым сем'янінам і працаўніком. I галоўнае, ніколі не спыняцца на дасягнутым, а працягваць свой шлях наперад.
Виктория Кошелева, 23 года: Я из города Витебска. С детства занималась музыкой и хореографией. Окончила гимназию №3 имени А.С.Пушкина с музыкально-хореографическим уклоном. Помимо музыки и танцев я также увлекалась литературой и английским языком. Именно это и повлияло на выбор факультета и специальности. В 2012 году закончила Витебский государственный университет имени П.М.Машерова (филологический факультет). На данный момент я работаю специалистом по международным отношениям.
Считаю, что в нашей жизни нет предела совершенству. Поэтому каждый день стараюсь узнавать что-то новое в различных сферах деятельности. Пока мы молоды, нужно двигаться вперед и быть перспективными. Уверена, что, получив второе высшее образование в Академии управления при Президенте Республики Беларусь, я обрету весь необходимый багаж знаний в области государственного управления и экономики, что поможет мне стать достойным управленцем.
Иван Круглик, 28 лет: Я родился в городе Горки (Могилевская область). Работаю в Белорусской государственной академии авиации (кандидат педагогических наук, доцент).
В этом году решил подать документы в Академию управления при Президенте Республики Беларусь и выбрал специальность «Государственное управление и право». Последние 5 лет прожил в Российской Федерации, там окончил магистратуру и аспирантуру с защитой кандидатской диссертации в «Спортивном МГИМО» – Национальном государственном Университете физической культуры, спорта и здоровья им. П.Ф. Лесгафта (Санкт-Петербург). Мой круг исследований связан с проблематикой международного олимпийского движения.
Сейчас, на мой взгляд, очень много внимания уделяется Олимпийским играм. В связи с этим нормы олимпийского права получают особую актуальность – именно поэтому я хочу углубить свои знания в области права и выбрал соответствующую специальность в Академии управления.
ПРЕСС-ЦЕНТР
